Młyn przestał mielić zboże ponad piętnaście lat temu, z roku na rok niszczejąc i pustoszejąc. Teraz – zamiast ziaren – zbiera ludzi. To miejsce spotkań, ruchu, jogi, tańca, pokazów, wystaw, pracy, zabawy, wypoczynku. Znajduje się tutaj biuro Ko-workingowe, pracownia ceramiczna, sala warsztatowa i kawiarnia, w której kawę robi się samemu. Taką, jaką lubi się najbardziej. Można usiąść na tarasie z widokiem na rzekę, albo z książką w ręku pobujać się w hamaku.

Projekt zakładał poszanowanie zastanej infrastruktury. Wnętrze wygląda surowo i sprawia wrażenie, jakby remont nigdy nie został przeprowadzony do końca. Miejscami cegła przebija się spod obdrapanego tynku, a na parterze – zamiast efektownych posadzek – panoszy się spękana wylewka. Pod sufitami piętrzą się odsłonięte, drewniane belki oraz autentyczne urządzenia, które kiedyś wspomagały pracę młyna. Jest wiejsko i domowo, bez zbędnego przepychu. Zamiast ceremicznych umywalek – stalowe, ogrodowe wiadra, przymocowane na stałe do czerwonych stołków. Większość mebli została wykonana z palet, płyt OSB, lub skrzynek na warzywa. Techniką zrób-to-sam zbudowano także kolektor słoneczy, który wspomaga ocieplanie budynku. Co więcej, do jego budowy użyto materiałów z recyklingu.

Dzięki tej niedopowiedzianej historii, temu niewykończonemu wnętrzu, każdy może dopisać swój wers, mieć wpływ na zmianę tej przestrzeni. Nie tylko pod względem wizualnym, ale również w kwestii aktywności. Młyn tętni życiem, którego turbiną są ludzie z nieszablonywymi pomysłami. Więcej na temat Młyna zobaczysz na stronie: mlynzabierzow.pl